ព័ត៌មានអំពីជាតិស្រវឹង
អ្វីជាជាតិស្រវឹង?
ជាតិស្រវឹងគឺជាផលិតផលធម្មជាតិ។ វាបង្កើតឡើងនៅពេលដែលស្កធម្មជាតិនៅក្នុងផ្លែឈើ បន្លែ ឬ គ្រាប់ ឡើងជូរ និង ក្លាយទៅជាជាតិស្រវឹងតាមធម្មជាតិ។ បរិមាណនៃជាតិស្រវឹងនៅក្នុងផលិតផលដែលឡើងជូរផ្សេងៗគ្នាគឺខុសគ្នា។ ស្រាបៀរភាគច្រើនមានជាតិស្រវឹងប្រហែល ៥% ហើយស្រាភាគច្រើនមាន ១២% នៅពេលដែលសុរាមួយចំនួនអាចមានដល់ទៅ ៤០%។
អ្នកគួរតែប្រុងប្រយ័ត្ននៅពេលអ្នកប្រើប្រាស់ជាតិស្រវឹង ពីព្រោះវាប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធប្រសាទកណ្តាលរបស់អ្នកដែលនិយតមុខងាររបស់រាងកាយដ៏រស់រវើក ដូចជាការដកដង្ហើម, ការរំលាយអាហារ និង ការបូមឈាមចេញពីបេះដូង។ វាក៏ប្រមូលសារទៅ និង ចេញពីខួរក្បាលរបស់អ្នកផងដែរ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលអ្នកដឹងពីផ្លាស់ប្តូរលើអារម្មណ៍ ភាពរំជួលចិត្ត ភាពមើលឃើញ និង ភាពឮ នៅពេលអ្នកពិសាជាតិស្រវឹង។ ហើយបើអ្នកពិសាជាតិស្រវឹងកាន់តែច្រើន អ្នកនឹងមានការផ្លាស់ប្តូរទាំងនេះកាន់តែច្រើនដែរ។
ជាតិស្រវឹងក៏ផ្តល់នូវថាមពលផងដែរ បើទោះបីជាតម្លៃអាហារូបត្ថម្ភនៃជាតិស្រវឹងភាគច្រើនទាបក៏ដោយ ពីព្រោះពួកវាមានប្រូតេអ៊ីន ឬ ខ្លាញ់តិច។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ផលិតផលមួយចំនួន ឧទាហរណ៍ស្រាបៀរ ផ្តល់នូវស្ករ និង កាបូនអ៊ីដ្រាត វីតាមីន B ជាតិរ៉ែ និង គ្រឿងបំប៉នរាងកាយតូចៗ។ ស្រាបៀររបស់យើងគឺផលិតចេញពីធម្មជាតិ ១០០ ភាគរយ និង ផលិតឡើងដោយមានការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំង។ យើងប្រើវត្ថុធាតុដើមដែលមានគុណភាពខ្ពស់បំផុត, ស្រូវបាឡេដែលមានមេ និង រុក្ខជាតិហប់, យើងបណ្តុះមេដែលមានគុណភាពខ្ពស់ និង ផលិតទៅតាមរូបមន្ត និង លក្ខណៈពិសេសលម្អិតដែលបានទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការ។
យើងគិតថាវាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការជូនដំណឹង និង អប់រំអ្នកប្រើប្រាស់ផលិតផលរបស់យើងអំពីទិដ្ឋភាពទាំងអស់នៃផលិតផល និង ម៉ាករបស់យើង។ តាមបទពិសោធន៍របស់យើង អ្នកប្រើប្រាស់មានការយល់ខុសជាច្រើនអំពីស្រាបៀរ ជាពិសេសលើអត្ថន័យនៃតម្លៃអាហារូបត្ថម្ភ និង ចំណុះកាឡូរី។ មនុស្សជាច្រើនពិតជាគិតថាស្រាបៀរគឺធ្វើឲ្យធាត់។ ប៉ុន្តែការយល់ឃើញទាំងនេះគឺមិនត្រឹមត្រូវតាមភាពជាក់ស្តែងឡើយ នៅពេលដែលប្រើប្រាស់វាល្មម។ តាមការពិត តម្លៃកាឡូរីនៃស្រាបៀរគឺប្រហាក់ប្រហែល ឬ តិចជាងភេសជ្ជៈផ្សេងទៀត។ ស្រាបៀរក៏សម្បូរទៅដោយប្រូតេអ៊ីន និង មានវីតាមីនដ៏សំខាន់មួយចំនួន។ វាគ្មានធាតុរក្សា, គ្មានធាតុបន្ថែម និង គ្មានខ្លាញ់។ ការប្រើប្រាស់ល្មមគឺជាគន្លឹះសម្រាប់ការមានជីវិតរស់នៅប្រកបសុខភាពល្អ។
ការស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្របង្ហាញថាបើប្រើប្រាស់ក្នុងកម្រិតមួយល្មម ស្រាបៀរផ្តល់នូវផលប្រយោជន៍សុខភាព និង ហានិភ័យដូចគ្នានឹងស្រាដែរ។ វាមានព័ស្តុតាងវិទ្យាសាស្ត្រដ៏រឹងមាំច្រើនឡើងៗជាបន្តបន្ទាប់ដែលថាអ្នកពិសាជាតិស្រវឹងល្មម មានលើសអាយុ ៤០ ឆ្នាំ មានហានិភ័យថយចុះនៃការកើតជម្ងឺគាំងបេះដូង និង ជម្ងឺបេះដូង បើធៀបជាមួយអ្នកមិនពិសាសោះ ឬ អ្នកពិសាច្រើន។ វាក៏មានព័ស្តុតាងដែលថាការពិសាស្រាបៀរល្មមអាចបន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជម្ងឺវិកលចរិក និង បន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជម្ងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ II ផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី វាអនុវត្តចំពោះតែការពិសាក្នុងកម្រិតល្មម ហើយដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់ ការសិក្សាបន្ថែមទៀតកំពុងធ្វើឡើងជាបន្តបន្ទាប់។ ផ្ទុយមកវិញ វាក៏មានព័ស្តុតាងដែលថាការប្រើប្រាស់ភេស្ជជៈមានជាតិស្រវឹងអាចបង្កើនហានិភ័យនៃការកើតជម្ងឺមហារីកសុដន់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមានសេនេទិកពីកំណើត ឬ អ្នកដែលបានទទួលការព្យាបាលចាក់បញ្ចូលអ័រម៉ូន។ ការពិសាស្រាបៀរមិនធ្វើឲ្យអ្នកធាត់ឡើយ បើប្រើប្រាស់វាក្នុងបរិមាណល្មម។
សុខភាពគឺជាគោលដៅដ៏សំខាន់សម្រាប់រដ្ឋាភិបាល អង្គការសុខភាព និង អ្នកប្រើប្រាស់។ ដើម្បីអាចឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ជ្រើសជម្រើសដ៏ត្រឹមត្រូវ យើងគិតថាវាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការផ្តល់នូវទស្សនៈពេញលេញ និង មានតុល្យភាពទាំងលើព័ត៌មាននៃជាតិស្រវឹង និង ទិដ្ឋភាពអាហារូបត្ថម្ភនៃស្រាបៀរ។
តើជាតិស្រវឹងធ្វើអ្វីខ្លះចំពោះរាងកាយរបស់អ្នក?
នៅពេលអ្នកពិសាជាតិស្រវឹង រឿងពីរកើតឡើង៖ ដំបូង វាធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធប្រសាទកណ្តាលរបស់អ្នកស្ងប់ស្ងាត់ បន្ទាប់មក បើអ្នកពិសាច្រើនពេក វានឹងធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធប្រសាទកណ្តាលនោះក្តៅក្រហាយ។
ការធ្វើឲ្យស្ងប់ស្ងាត់អាចធ្វើឲ្យអារម្មណ៍របស់អ្នកសប្បាយ ឬ ទុក្ខ, សម្រាក ឬ ខឹង។ ការធ្វើឲ្យវាក្តៅក្រហាយដែលគេធ្លាប់ហៅថា ភាពធីងធោងក្បាល អាចធ្វើឲ្យឈឺក្បាល ចង់ក្អួត និង រោគសញ្ញាមិនស្រួលខ្លួនផ្សេងទៀត។ ភាពស្រវឹង ឬ “ធីងធោង” ប៉ុណ្ណា ដែលអ្នកទទួលអារម្មណ៍ គឺអាស្រ័យលើអ្នកពិសាប៉ុណ្ណា, ពេល និង ល្បឿនដែលអ្នកពិសាលឿនប៉ុណ្ណា, ទម្ងន់ខ្លួនរបស់អ្នក និង ភេទរបស់អ្នក (ចំពោះស្ត្រីនឹងមានកម្រិតជាតិស្រវឹងក្នុងឈាមខ្ពស់ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់បរិមាណដូចគ្នានឹងបុរស)។ វាក៏អាស្រ័យលើកត្តាជាច្រើនដូចជាការដែលអ្នកបានបរិភោគអាហារប៉ុណ្ណា និង ពេលណាផងដែរ។
ជាតិស្រវឹងអាចធ្វើឲ្យភាពរ៉ឺភ្លិចរបស់អ្នកយឺត, ធ្វើឲ្យអន់ថយចលនារួមផ្តុំរបស់អ្នក និង នាំឲ្យខូចភ្នែករបស់អ្នក។ វាក៏អាចបង្កឲ្យការចងចាំភ្លឹកភ្លាំង ឬ សូម្បីតែបាត់បង់ស្មារតី។ ដូច្នេះ វាជាគំនិតមិនល្អទាល់តែសោះ ក្នុងការបើកបររថយន្ត ឬ ធ្វើសកម្មភាពអ្វីផ្សេងទៀតដែលត្រូវការតុល្យភាព និង ចលនារួមផ្តុំ បន្ទាប់ពីការពិសាជាតិស្រវឹង។
ជាតិស្រវឹងភាគច្រើនដែលអ្នកពិសាត្រូវបានបំបាត់ដោយថ្លើមរបស់អ្នកទៅជាឧស្ម័នកាបូនិច និង ទឹក ប៉ុន្តែវាអាចត្រូវការពេលដល់ទៅបីម៉ោងដើម្បីឲ្យរាងកាយរបស់អ្នកឈានទៅដល់លក្ខណៈគ្មានជាតិស្រវឹង បន្ទាប់ពីការពិសាមួយកែវប៉ុណ្ណោះ។ ជាតិស្រវឹងក៏អាចធ្វើឲ្យសម្ពាធឈាមរបស់អ្នកកើនឡើង, បង្កើនអត្រាបេះដូងលោតរបស់អ្នក និង ធ្វើឲ្យវាលោតខុសប្រក្រតី។ ប្រសិនបើអ្នកពិសាក្នុងបរិមាណច្រើន ក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ វាពិតជាអាចបង្កើនទំហំនៃបេះដូងរបស់អ្នក និង បំផ្លាញថ្លើម ព្រមទាំងសរីរាង្គផ្សេងទៀតរបស់អ្នក។
សូម្បីតែការពិសាច្រើនពេកក្នុងមួយលើកក៏អាចបង្កនូវ “ការបំពុលដោយជាតិស្រវឹងខ្លាំងក្លា” ដែលអាចបណ្តាលឲ្យស្លាប់បានដែរ។
តើជាតិស្រវឹងអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចម្តេច?
មនុស្សមួយចំនួន “កត់សម្គាល់” ថា ការពិសាពីរកែវអាចធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍សម្រាក និង ទន់ដៃទន់ជើង ឯអ្នកដទៃទៀតមានអារម្មណ៍ទុក្ខសោក, រសាប់រសល់ ឬ ឆេវឆាវ។ បរិមាណនៃជាតិស្រវឹងដូចគ្នាក៏អាចធ្វើឲ្យរាងកាយផ្លាស់ប្តូរផងដែរ គឺវាពិតជាពិបាកក្នុងការគ្រប់គ្រងខ្លួនរបស់អ្នក ព្រោះល្បឿនប្រតិកម្មរបស់អ្នកធ្លាក់ចុះ សូម្បីតែការស្តាប់ឮ និង ការដឹងរស់ជាតិក៏ធ្លាក់ចុះដែរ។ បន្តការពិសា និង នៅពេលអ្នកពិសាកែវទីបី, បួន ឬ ប្រាំ ការវិនិច្ឆ័យ និង ហេតុផលរបស់អ្នកនឹងធ្លាក់ចុះជាបន្តបន្ទាប់។
ការបន្តពិសា និង ឥទ្ធិពលនៃជាតិស្រវឹងកាន់តែមានភាពធ្ងន់ធ្ងរ។ អ្នកអាចក្លាយជាមនុស្សមានចិត្តរំជួល, មុខឡើងក្រហម, ឈមិននឹង ឬ និយាយមិនបានច្បាស់ល្អ។ ការពិតគឺថា អ្នកស្រវឹងហើយ! ភ្លាមៗនោះ អ្នកអាចដេកសន្លប់ និង ភ្ញាក់ឡើងនៅថ្ងៃស្អែកដោយគ្មានការចងចាំពីយប់មុននោះ។ អ្នកនឹងសម្រាន្តយ៉ាងលង់លក់ដែរ មុនពេលភ្ញាក់ឡើងមានការឈឺក្បាល ឆ្អល់ក្តៅដង្ហើម ចង់ក្អួត ឈឺសាច់ដុំ និង ស្ងួតមាត់។ សម្រាប់ការព្យាបាលភាពធីងធោងទាំងនេះ (កាហ្វេខ្មៅ, ការមុជទឹកផ្កាឈូកត្រជាក់ ការស្រូបយកខ្យល់បរិសុទ្ធ ឬ ការធ្វើអ្វីផ្សេងទៀត) អាចធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អឡើង ប៉ុន្តែមិនបង្កើនល្បឿនបញ្ចេញជាតិស្រវឹងចេញពីខ្លួនរបស់អ្នកឡើយ។ ខ្លួនរបស់អ្នកបំបាត់ជាតិស្រវឹងក្នុងអត្រាមួយប្រហែលមួយឯកតា ក្នុងពេលមួយម៉ោងកន្លះ/ពីរម៉ោង (មួយឯកតាគឺស្រាបៀរ ២៥ សង់ទីលីត្រ)។
អ្នកប្រើប្រាស់ជាប្រចាំអាចមានអារម្មណ៍ថាត្រូវការពិសាច្រើនដើម្បីអាចទទួលវេទនារម្មណ៍ដូចគ្នា ពីព្រោះពួកគេបានបង្កើតភាពទទួលជាតិស្រវឹងខ្ពស់។ ភេទ អាយុ ចំណងសេនេទិក ទំហំ និង ទម្ងន់របស់អ្នកក៏អាចជះឥទ្ធិពលលើវិធីដែលអ្នក “មានអារម្មណ៍” នៅពេលអ្នកពិសាជាតិស្រវឹងផងដែរ។
សេចក្តីណែនាំអំពីការពិសា
ប្រទេសផ្សេងៗបោះពុម្ពផ្សាយសេចក្តីណែនាំផ្សេងៗគ្នា។ ឧទាហរណ៍ សេចក្តីណែនាំពីរបបអាហារនៅសហរដ្ឋអាមេរិកមានផ្នែកស្តីពីជាតិស្រវឹងដែលអាចចូលទៅមើលបានតាម www.health.gov/dietaryguidelines។ ប៉ុន្តែ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ និង វេជ្ជបណ្ឌិតភាគច្រើនយល់ស្របថា បុរសអាចរីករាយនឹងជាតិស្រវឹងក្នុងមួយថ្ងៃដោយសុវត្ថិភាពពី ១០ ទៅ ២០ ក្រាម (គឺស្រាបៀរ ១២ អោនស៍ ពីរដប) និង អាចទទួលការការពារមួយចំនួនប្រឆាំងនឹងជម្ងឺគាំងបេះដូងពីការធ្វើដូច្នោះ។ ស្ត្រីបានទទួលដំបូន្មានឲ្យពិសាក្នុងកម្រិត ១០ ក្រាម ក្នុងមួយថ្ងៃ គឺត្រឹមស្រា ឬ ស្រាបៀរមួយកែវ។
សេចក្តីណែនាំទូទៅអំពីការពិសាជាតិស្រវឹង
នៅពេលអ្នកពិសា “កំហាប់ជាតិស្រវឹងក្នុងឈាម” (BAC) របស់អ្នកអាស្រ័យលើកត្តាជាច្រើន រួមមាន៖ តើអ្នកជាបុរស ឬ ស្ត្រី? តើអ្នកបានពិសាជាតិស្រវឹងច្រើនប៉ុណ្ណា? តើអ្នកបានពិសាជាតិស្រវឹងយូរប៉ុណ្ណាហើយ? តើអ្នកបានបរិភោគអាហារអ្វីខ្លះ? តើអ្នកមានកម្ពស់ និង ទម្ងន់ប៉ុន្មាន? តើស្ថានភាពសុខភាពរបស់អ្នកដូចម្តេច?
ដោយសារភាពខុសគ្នាទាំងនេះ និង ដោយសារខ្លួនរបស់អ្នកចាប់ផ្តើមបំបាត់ជាតិស្រវឹង ពេលដែលអ្នកចាប់ផ្តើមពិសា វាពិបាកក្នុងការប្រាប់អ្នកឲ្យច្បាស់ថាជាតិស្រវឹងប៉ុណ្ណាដែលមាននៅក្នុងខ្លួនរបស់អ្នកនៅពេលណាមួយនោះ ឬ តើវាប៉ះពាល់ដល់អ្នកប៉ុណ្ណា។ អ្វីដែលយើងដឹងច្បាស់គឺថាថ្លើមរបស់មនុស្សដែលមានសុខភាពល្អត្រូវការពេលប្រហែល ២ ឬ ៣ ម៉ោងដើម្បីបំបែក និង បំបាត់ជាតិស្រវឹងជាមធ្យម ១៤ ក្រាម នៃការពិសាតាមបទដ្ឋានមួយកែវ។
ដូច្នេះសូមចងចាំថា បើអ្នកពិសា ២-៣ ឯកតានៃស្រាបៀរ, ស្រា ឬ សុរា អ្នកនៅតែអាចមានជាតិស្រវឹងមួយចំនួននៅក្នុងឈាមរបស់អ្នក ២ ឬ ៣ ម៉ោងក្រោយមក។ ការពិសាច្រើននៅពេលល្ងាច អ្នកនៅតែអាចលើសកម្រិតស្របច្បាប់សម្រាប់ការបើកបរនៅព្រឹកបន្ទាប់។
មនុស្សជាច្រើនពិសាជាតិស្រវឹងច្រើនតាមឱកាស ប៉ុន្តែមនុស្សមួយចំនួនតូចនៃពួកគេគឺជាអ្នកប្រមឹក។ ប៉ុន្តែសូម្បីតែដូច្នោះ ភាពស្រវឹងមិនដែលមើលទៅឃើញល្អ និង មិនដែលមានអារម្មណ៍ល្អបន្ទាប់ពីនោះឡើយ។ វាមិនដែលមានសុវត្ថិភាពពេញលេញទេ ហើយអ្នកក៏គួរតែជៀសវាងផងដែរ។ ការប្រើប្រាស់ជាតិស្រវឹងត្រឹមត្រូវអាចមានផលប្រយោជន៍សម្រាប់សុខភាពរបស់អ្នក។ ការប្រើប្រាស់បំពានលើជាតិស្រវឹងអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរដល់សុខភាព។
ដូច្នេះតើអ្វីជាការប្រើប្រាស់ជាតិស្រវឹងដ៏ត្រឹមត្រូវ? អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ និង វេជ្ជបណ្ឌិតភាគច្រើនយល់ស្របថាបុរសអាចរីករាយនឹងជាតិស្រវឹង ៣ ឯកតា ក្នុងមួយថ្ងៃ (ស្រាបៀរឯកតា ២៥ សង់ទីលីត្រ) និង អាចទទួលបាននូវការការពារមួយចំនួនប្រឆាំងនឹងជម្ងឺគាំងបេះដូងពីការធ្វើដូច្នោះ ជាពិសេសនៅពេលដែលពួកគេមានអាយុ ៤៥ ឆ្នាំ និង លើសពីនេះ។ ស្ត្រីបានទទួលដំបូន្មានឲ្យពិសាត្រឹមតែពីរឯកតាក្នុងមួយថ្ងៃ។
សេចក្តីណែនាំអំពីការពិសាជាតិស្រវឹងសម្រាប់បុរស និង ស្ត្រី
សេចក្តីណែនាំអំពីរបបអាហាររបស់រដ្ឋាភិបាលអាមេរិកផ្តល់ដំបូន្មានឲ្យបុរសពិសាជាតិស្រវឹង “ឲ្យល្មម”។ នេះមានន័យថាពិសាតាមបទដ្ឋានពីរកែវក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់បុរស និង មួយកែវសម្រាប់ស្ត្រី។ អ្នកអាចអានសេចក្តីណែនាំនេះដើម្បីទទួលព័ត៌មានបន្ថែមតាម www.health.gov/dietaryguidelines។
សេចក្តីណែនាំតែមួយនេះក៏សង្កត់ធ្ងន់លើហានិភ័យនៃការពិសាជាតិស្រវឹងលើសកំណត់ផងដែរ។ ហានិភ័យលើសុខភាពដែលបានរាយរួមមាន៖ ជម្ងឺលើសឈាម ជម្ងឺដាច់សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល ជម្ងឺក្រិនថ្លើម ជម្ងឺរលាកលំពែង ជម្ងឺខូចខួរក្បាល និង មហារីក រួមទាំងមហារីកសុដន់ផងដែរ។ ហានិភ័យនៃគ្រោះថ្នាក់យានយន្ត និង របួសដទៃទៀត ក៏ដូចជាគ្រោះថ្នាក់ក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌ដែលអាចនាំឲ្យរលូតកូន ក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរ។
វាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការចងចាំថាជាតិស្រវឹងជះឥទ្ធិពលដល់បុរស និង ស្ត្រីខុសគ្នា។ ដោយសារស្ត្រីមានជាតិទឹកតិចជាងបុរសនៅក្នុងខ្លួនរបស់ពួកគេ ពួកគេអាចងាយស្រវឹងលឿនជាងបុរសដែលមានទម្ងន់ខ្លួនស្មើគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវការពេលវែងជាងដើម្បីបំបាត់ជាតិស្រវឹង។
វាក៏មានផលប្រយោជន៍ដល់សុខភាពមួយចំនួនដែលទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ជាតិស្រវឹងល្មមផងដែរ។ វាអាចបន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជម្ងឺគាំងបេះដូង ដែលភាគច្រើនមានលើបុរសអាយុលើសពី ៤៥ ឆ្នាំ និង ស្ត្រីដែលមានអាយុលើសពី៥៥ ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែកត្តាដទៃទៀតក៏ដើរតួសំខាន់ផងដែរ រួមមានរបបអាហារដែលមានសុខភាពល្អ,លំហាត់ប្រាណ ការមិនជក់បារី និង ការរក្សាទម្ងន់ខ្លួនដែលមានសុខភាពល្អ។
មនុស្សដែលមិនគួរពិសាជាតិស្រវឹង
សេចក្តីណែនាំសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវនៅទីនេះគ្រាន់តែជាសេចក្តីណែនាំប៉ុណ្ណោះ។ វាអាចជួយអ្នកពិសាក្នុងបរិមាណល្មម ប៉ុន្តែចុងក្រោយ បុគ្គលម្នាក់ៗនៅតែត្រូវទទួលខុសត្រូវលើអ្វីដែលពួកគេប្រើប្រាស់។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី មនុស្សមួយចំនួនត្រូវដឹងបន្ថែមទៀតអំពីហានិភ័យនៃជាតិស្រវឹង។
មនុស្សខាងក្រោមមិនគួរពិសាជាតិស្រវឹងទាល់តែសោះ៖
- កូនក្មេង និង ក្មេងជំទង់។
- មនុស្សដែលមិនអាចពិសាត្រឹមកម្រិតល្មម – អ្នកប្រមឹកអាចរើឡើងវិញ, អ្នកផឹកមានបញ្ហា និង អ្នកដែលមានប្រវត្តិគ្រួសារមានបញ្ហានឹងជាតិស្រវឹង។
- ស្ត្រីដែលមានគភ៌ ឬ អាចមានគភ៌
- មនុស្សដែលគ្រោងបើកបរ, ដំណើរការគ្រឿងម៉ាស៊ីន ឬ ធ្វើសកម្មភាពដែលត្រូវការការផ្តោតអារម្មណ៍, ជំនាញ ឬ ចលនារួមផ្តុំ។
- មនុស្សដែលលេបថ្នាំតាមវេជ្ជបញ្ជា ឬ ថ្នាំគ្មានវេជ្ជបញ្ជាដែលអាចអន្តរកម្មជាមួយជាតិស្រវឹង។
ការពិសាដែលមានគ្រោះថ្នាក់
នៅក្នុងស្ថានភាពមួយចំនួន និង សម្រាប់មនុស្សដែលមានស្ថានភាពសុខភាពមួយចំនួន ការពិសាជាតិស្រវឹងក្នុងបរិមាណណាក៏ដោយ ក៏អាចបង្កើតនូវហានិភ័យយ៉ាងសំខាន់ចំពោះសុខភាព និង សុវត្ថិភាពដែរ។
ការពិសាជាតិស្រវឹង និង ការបើកបរ
សារនេះគឺច្បាស់ល្អ៖ ជាតិស្រវឹង និង ការបើកបរគឺជាល្បាយនៃការស្លាប់។ វិធីដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុតគឺ បើអ្នកកំពុងគ្រោងបើកបរ ចូរកុំពិសាជាតិស្រវឹង។ ការបើកបរដោយសុវត្ថិភាពត្រូវការនូវការមើលឃើញច្បាស់ល្អ, ស្តាប់ឮល្អ និង ប្រតិកម្មលឿន។ ជាតិស្រវឹងធ្វើឲ្យធាតុទាំងបីនេះអន់ខ្សោយ។ តាមពិត សមត្ថភាពរបស់អ្នកក្នុងការបើកបរដោយសុវត្ថិភាពអាចត្រូវបានបន្ថយនៅកម្រិតជាតិស្រវឹងក្នុងឈាមក្រោមដែនកំណត់ស្របច្បាប់ ដោយអាស្រ័យលើអាហារច្រើនប៉ុណ្ណាដែលអ្នកបានបរិភោគ, នៅពេលណា, អារម្មណ៍របស់អ្នកដូចម្តេច, អាហាររលាយក្នុងរាងកាយរបស់អ្នក និង កម្រិតនៃភាពអស់កម្លាំងរបស់អ្នក។
ដូច្នេះ បើអ្នកពិសាជាតិស្រវឹងក្នុងបរិមាណណាមួយ និង បើកបរ អ្នកពិតជាកំពុងប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់នៃការសម្លាប់ ឬ ការធ្វើឲ្យរបួសដល់ខ្លួនរបស់អ្នក និង អ្នកដទៃ។ អ្នកក៏អាចត្រូវបានចាប់ខ្លួន និង ផ្តន្ទាទោសពីការបើកបរពេលស្រវឹង ដែលធ្វើឲ្យអ្នកប្រឈមនឹងប្រាក់ពិន័យ, ការបាត់បង់ប័ណ្ណបើកបរ និង សូម្បីតែការជាប់ពន្ធធនាគារ។
ហានិភ័យទាំងនេះគឺពិតជាខ្ពស់ណាស់៖ ដូច្នេះត្រូវប្រាកដថាអ្នកបានជ្រើសជម្រើសត្រឹមត្រូវ។
ការពិសាជាតិស្រវឹងនៅកន្លែងធ្វើការ
ការប្រើប្រាស់ជាតិស្រវឹងនៅកន្លែងធ្វើការ សូម្បីតែក្នុងកម្រិតទាបបំផុតក៏ដោយ ក៏អាចបង្កបញ្ហាធំបានដែរ ដោយវាអាចប៉ះពាល់ដល់ការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នក និង ជំនាញគ្រឿងម៉ាស៊ីនរបស់អ្នក។ ជាធម្មតា វាគ្មានកម្រិតណាមួយនៅពីក្រោមអ្វីដែលអ្នកមិនទទួលការប៉ះពាល់នោះឡើយ។ តាមពិត ភាពធីងធោងអាចធ្វើឲ្យការប្រតិបត្តិរបស់អ្នកអន់ខ្សោយ បើទោះបីជាកំហាប់ជាតិស្រវឹងនៅក្នុងឈាមរបស់អ្នកអាចស្មើសូន្យក៏ដោយ។
ការពិសាជាតិស្រវឹងនៅកន្លែងធ្វើការអាចបង្កបញ្ហាក្នុងរយៈពេលខ្លី និង វែង។ ក្នុងរយៈពេលខ្លី គឺកម្រិតជាតិស្រវឹងក្នុងឈាមដែលបានកើនឡើង ធ្វើឲ្យប្រសិទ្ធិភាពការងារ និង សុវត្ថិភាពរបស់អ្នកស្ថិតក្នុងហានិភ័យ ដែលនាំឲ្យមានកំហុសក្នុងការវិនិច្ឆ័យ និង គ្រោះថ្នាក់ដោយចៃដន្យ។ ក្នុងរយៈពេលវែង គឺការពិសាជាតិស្រវឹងយូរអង្វែងអាចបង្កឲ្យមានបញ្ហាសង្គម ផ្លូវចិត្ត និង វេជ្ជសាស្ត្រជាច្រើន រួមទាំងភាពប្រមឹក។ ការពិសាច្រើនក្នុងរយៈពេលវែង អ្នកនឹងទំនងជាបាត់បង់ការងារដោយសារជម្ងឺ ហើយរាងកាយ និង ជំនាញទាក់ទងរបស់អ្នកកាន់តែឆាប់ខូច។
ការពិសាជាតិស្រវឹង និង កីឡា
ជាតិស្រវឹង និង កីឡាដែលសកម្មមិនលាយចូលគ្នាបានល្អឡើយ។ បើអ្នកគ្រោងហាត់ប្រាណ សូមកុំពិសាជាតិស្រវឹង។ ជាតិស្រវឹងពន្លឿនជីពចរ និង អត្រាដកដង្ហើមរបស់អ្នក និង ធ្វើឲ្យអ្នកខ្សោះទឹកផងដែរ ដូច្នេះស្ថានភាពរាងកាយរបស់អ្នកទទួលរងភ្លាមៗ។ សមត្ថភាពរបស់អ្នកក្នុងការទទួលអារម្មណ៍ឈឺចាប់ក៏ថយចុះផងដែរ ដែលវាបង្កើនហានិភ័យនៃការរងរបួស។ អ្នកនឹងចំណាយច្រើនសម្រាប់ការពិសាជាតិស្រវឹងបន្ទាប់ពីលំហាត់ប្រាណ ពីព្រោះនៅពេលមានកម្រិតសំណើមទាបនៅក្នុងខ្លួនរបស់អ្នក អ្នកនឹងបំបែកអាស៊ីតឡាទិកមិនសូវមានប្រសិទ្ធិភាព ដែលធ្វើឲ្យឈឺអវយវៈ។
ការពិសាជាតិស្រវឹងក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌
ការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា សូម្បីតែកម្រិតជាតិស្រវឹងទាបខ្លាំងក៏អាចធ្វើឲ្យគភ៌របស់មនុស្សខូចដែរ ដូច្នេះការពិសាជាតិស្រវឹងក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌គឺមានហានិភ័យពិតៗ។
ជាតិស្រវឹងទាំងឡាយដែលអ្នកពិសាក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌នឹងចូលទៅដល់សុក ដូច្នេះនៅពេល “ម្តាយ” ពិសា កូនរបស់នាងក៏បានទទួលផងដែរ។ តាមពិត កំហាប់នៃជាតិស្រវឹងនៅក្នុងឈាមរបស់ទារកនឹងមានដូចគ្នានឹងម្តាយរបស់វា ហើយទារកដែលមិនទាន់កើតមិនអាចដំណើរការវាក្នុងអត្រាមួយដូចគ្នាឡើយ និង អាចមានជាតិស្រវឹងនៅក្នុងឈាមរបស់វាដល់ទៅ ២៤ ម៉ោង។
ការប្រើប្រាស់បំពានយ៉ាងរ៉ាំរ៉ៃលើជាតិស្រវឹង
វាពិតជាលំបាកក្នុងការដឹងពីភាគរយនៃមនុស្សដែលពិសាលើសក្នុងអំឡុងពេលវែងមួយ តាមពិតការបង្ហាញដ៏ល្អបំផុតដែលយើងកម្រិតការប្រើប្រាស់បំពានយ៉ាងរ៉ាំរ៉ៃលើជាតិស្រវឹងគឺចំនួននៃមរណភាពបណ្តាលពីជម្ងឺក្រិនថ្លើម។
ជម្ងឺក្រិនថ្លើមមានន័យថា ជាលិកាថ្លើមធម្មតាត្រូវបានជំនួសដោយកោសិកាមិនធ្វើមុខងារ។ ស្ថានភាពនេះច្រើនបង្កឡើងដោយការប្រើប្រាស់បំពានយ៉ាងរ៉ាំរ៉ៃលើជាតិស្រវឹង គឺថាមានពេលខ្លះ ពេលមនុស្សបានពិសាច្រើនក្នុងអំឡុងពេល ១០ ឬ ២៥ ឆ្នាំ។
ការពិសាលើសក្នុងអំឡុងពេលយូរក៏បង្កើនហានិភ័យនៃបញ្ហាសុខភាពដទៃទៀតជាច្រើនផងដែរ រួមទាំងជម្ងឺបេះដូង មហារីក និង ភាពប្រមឹក។
ភាពប្រមឹក
ភាពពឹងផ្អែកលើជាតិស្រវឹង ឬ “ភាពប្រមឹក” គឺជាស្ថានភាពជាក់លាក់មួយដែលធ្វើឲ្យអ្នកពឹងផ្អែកលើជាតិស្រវឹងទាំងខាងរាងកាយ និង ផ្លូវចិត្ត។
តាមពាក្យធម្មតា អ្នកប្រមឹកគឺ “ញៀន” នឹងជាតិស្រវឹង។ បើពួកគេឈប់ពិសាជាតិស្រវឹង ពួកគេទទួលរងនូវរោគសញ្ញាប្រឆាំងភាពញៀនខាងរាងកាយ និង ផ្លូវចិត្ត និង ចង់ពិសាជាតិស្រវឹងខ្លាំង។ បរិមាណនៃការប្រើប្រាស់ជាតិស្រវឹងមិនមែនជារោគសញ្ញាផ្ទាល់នៃជម្ងឺនេះទេ ទោះបីជាការពិសាជាតិស្រវឹងលើសចំនួនក្នុងរយៈពេលវែងអាចនាំទៅដល់ការវិវឌ្ឍន៍ដោយខ្លួនវាក៏ដោយ។ កត្តាសេនេទិកក៏មានសារៈសំខាន់ផងដែរ ដូច្នេះវាជាការល្អក្នុងការស្គាល់ពីប្រវត្តិគ្រួសាររបស់អ្នក នៅពេលអ្នកមានការព្រួយបារម្ភពីជាតិស្រវឹង។
បើអ្នកមានបញ្ហាគ្រប់គ្រងការពិសាជាតិស្រវឹងរបស់អ្នកក្នុងកម្រិតល្មម អ្នកគួរស្វែងរកដំបូន្មានវេជ្ជសាស្ត្រ ពីព្រោះផលវិបាកនៃភាពប្រមឹកអាចធ្ងន់ធ្ងរ សម្រាប់អ្នកទទួលរង,មិត្តភក្តិរបស់គេ និង គ្រួសាររបស់គេ។
គោលការណ៍នៃជាតិស្រវឹង
សេចក្តីថ្លែងអំពីគោលការណ៍នៃជាតិស្រវឹងរបស់យើងកំណត់នូវបទដ្ឋាន និង ព្រំដែន ព្រមទាំងណែនាំសកម្មភាពរបស់យើងលើបញ្ហាទាំងអស់ដែលទាក់ទងនឹងជាតិស្រវឹង។
មនុស្សជាច្រើនលាននាក់នៅលើពិភពលោករីករាយនឹងស្រាបៀររបស់យើង និង ពិសាវាក្នុងកម្រិតល្មម ជាផ្នែកមួយនៃជីវិតរស់នៅដ៏វិជ្ជមាន។ ពិតណាស់ មនុស្សមួយចំនួនមិនពិសាដោយមានទំនួលខុសត្រូវឡើយ ហើយសម្រាប់ពួកគេ ជាតិស្រវឹងអាចបង្កនូវភាពលំបាកពិតប្រាកដ តាមដែលវាអាច សម្រាប់អ្នកនៅជុំវិញខ្លួនពួកគេ។ តបតមកវិញ រដ្ឋាភិបាលមួយចំនួនព្យាយាមកម្រិតផលិតកម្ម ការលក់ ការផ្សព្វផ្សាយទីផ្សារ និង ការប្រើប្រាស់ជាតិស្រវឹង រួមទាំងស្រាបៀរផងដែរ។
យើងមិនគិតថានេះគឺជាវិធីដ៏ល្អដើម្បីបង្ហាញពីបញ្ហានៃការពិសាជាតិស្រវឹងដោយគ្មានទំនួលខុសត្រូវឡើយ។ ជាការពិត វាមានផលប៉ះពាល់ដ៏ធំធេញលើអ្នកប្រើប្រាស់ដែលរីករាយនឹងស្រាបៀរ ស្រា និង សុរាដោយមានទំនួលខុសត្រូវ។ យើងជឿថាវិធានការកាន់តែជាក់លាក់ និង ផ្តោតឲ្យចំគោលដៅគឺត្រូវការដើម្បីជួយមនុស្សដែលមានបញ្ហាក្នុងការពិសាជាតិស្រវឹង នៅពេលដែលអ្នកប្រើប្រាស់ភាគច្រើននឹងទទួលអាកប្បកិរិយាទទួលខុសត្រូវ បើពួកគេបានទទួលដំណឹងអំពីផលប៉ះពាល់នៃជាតិស្រវឹង។
គោលការណ៍នៃជាតិស្រវឹងរបស់យើងកំណត់នូវបទដ្ឋាន និង ព្រំដែនដែលជូនដំណឹងអំពីគំនិតរបស់យើង និង ណែនាំសកម្មភាពរបស់យើងលើបញ្ហាទាំងអស់ដែលទាក់ទងនឹងជាតិស្រវឹង។
គ្រួសារ & ជាតិស្រវឹង
ការសិក្សាជាច្រើនបង្ហាញថាឥទ្ធិពលដ៏ធំលើអាកប្បកិរិយា និង ជម្រើសរបស់កូនក្មេង និង ក្មេងជំទង់គឺឪពុកម្តាយ និង មិត្តភក្តិ ដូច្នេះវាពិតជាត្រឹមត្រូវក្នុងការស្នើឲ្យឪពុកម្តាយចូលចិត្តជាតិស្រវឹងដោយមានទំនួលខុសត្រូវ ធ្វើជាឧទាហរណ៍ដ៏ល្អសម្រាប់ឲ្យកូនរបស់ពួកគេធ្វើតាមនៅពេលអនាគត។
មិនថាអ្នកពិសាជាតិស្រវឹង ឬ អត់ទេ បើអ្នកមានកូនតូចៗ អ្នកគួរនិយាយជាមួយពួកគេអំពីហានិភ័យដែលទាក់ទងជាមួយនឹងការពិសាដែលមិនសមស្រប ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើព័ត៌មានដែលថាការទិញ និង/ឬ ការពិសាជាតិស្រវឹងក្រោមអាយុគឺខុសច្បាប់ និង ចងចាំថាការផ្គត់ផ្គង់ជាតិស្រវឹងដល់មនុស្សក្រោមអាយុក៏ជាបទល្មើសផងដែរ។
ការអប់រំអំពីតម្លៃសង្គម និង គោលការណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនគឺពិតជាសំខាន់ ហើយឪពុកម្តាយអាចជួយបង្រៀនកូនរបស់ពួកគេអំពីផលប្រយោជន៍នៃអាហារដែលមានសុខភាពល្អ លំហាត់ប្រាណជាប្រចាំ និង អាកប្បកិរិយាដែលមានទំនួលខុសត្រូវចំពោះជាតិស្រវឹង។ នៅពេលដ៏ត្រឹមត្រូវ អាចមុនពេលពិធីជប់លៀងនៅសាលា ឪពុកម្តាយអាច “ចាប់ផ្តើមការពិភាក្សា” អំពីជាតិស្រវឹង។
គោលបំណងនេះគឺដើម្បីផ្តល់ឲ្យក្មេងនូវភាពជឿជាក់ចំពោះការវិនិច្ឆ័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ និង និយាយថា “ទេ” ចំពោះការពិសាក្រោមអាយុ សូម្បីតែក្នុងករណីដែលមិត្តភក្តិដាក់សម្ពាធជម្រុញឲ្យផឹកក៏ដោយ។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងជឿជាក់ថាពួកគេត្រូវការរូបភាពពេញលេញមួយ។ ពួកគេត្រូវយល់ពីគ្រោះថ្នាក់ ប៉ុន្តែដឹងពីភាពសប្បាយរីករាយនៃជាតិស្រវឹងផងដែរ។
សំណួរសួរញឹកញាប់
នេះគឺជាចម្លើយចំពោះសំណួរដែលបានសួរញឹកញាប់បំផុតអំពីជាតិស្រវឹង និង ផលប៉ះពាល់របស់វា។
តើជាតិស្រវឹងធ្វើអ្វីខ្លះចំពោះអ្នកនៅពេលអ្នកពិសាវា?
ពិសាស្រាបៀរ, ស្រា ឬ សុរាមួយកែវ នោះជាតិស្រវឹងដែលវាមាននឹងចូលទៅក្នុងសរសៃឈាមរបស់អ្នកតាមប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ និង ចែកចាយពេញរាងកាយរបស់អ្នក ក្នុងរយៈពេលពីរបីនាទី។ ចំណីអាហារទាំងឡាយណានៅក្នុងក្រពះរបស់អ្នកនឹងពន្យឺតអត្រាកិននៅពេលមានវា ប៉ុន្តែភ្លាមៗ នៅពេលដែលជាតិស្រវឹងចូលដល់ខួរក្បាលរបស់អ្នក វាប៉ះពាល់ដល់មណ្ឌលគ្រប់គ្រងរាងកាយរបស់អ្នក ដែលធ្វើឲ្យមានភាពស្រវឹង។ តាមបញ្ញត្តិទូទៅ ក្រោយមក អ្នកនឹង “បំបាត់” ជាតិស្រវឹង ១ កែវបទដ្ឋាន (ស្រាបៀរមានជាតិស្រវឹង ៥% ចំណុះ ២៥ សង់ទីលីត្រ) ក្នុងរយៈពេលពីមួយម៉ោងកន្លះទៅពីរម៉ោង។
តើមនុស្សផ្សេងគ្នា “បំបាត់” ជាតិស្រវឹងក្នុងកម្រិតមួយផ្សេងគ្នាឬទេ ហើយតើស្រាបៀរមួយកែវអាចជាស្រាបៀរមួយកែវច្រើនខ្លាំងឬទេ?
មនុស្សភាគច្រើនបំបាត់ជាតិស្រវឹងក្នុងអត្រាដូចគ្នា គឺប្រហែល ១ កែវបទដ្ឋាន រាល់ពីរម៉ោង។ ស្ថានភាពសុខភាពមួយចំនួន ឬ ឱសថខ្លះអាចពន្យឺតអត្រានេះឲ្យធ្លាក់ចុះ និង បង្កើតកម្រិតជាតិស្រវឹងក្នុងឈាមមធ្យមខ្ពស់ជាង បន្ទាប់ពីពិសាពីរបីកែវ។ ភាពញឹកញាប់ដែលអ្នកពិសាពិតជាមិនប៉ះពាល់ដល់ល្បឿនដែលអ្នកស្រូបជាតិស្រវឹងឡើយ គឺទម្ងន់ និង ភេទទេដែលជាកត្តាមានសារៈសំខាន់។ ផ្ទុយមកវិញ អ្នកពិសាញឹកញាប់ទំនងជាកត់សម្គាល់ឃើញថា ភាពដឹងដែលជាតិស្រវឹងបង្កើត មានតិចជាងអ្នកពិសាមិនទៀងទាត់ ហើយការពិតនោះគឺថា ម្នាក់ៗ “ធ្លាប់ទទួលបទពិសោធន៍” ពីជាតិស្រវឹងតាមវិធីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។
តើបរិមាណនៃជាតិស្រវឹងប៉ុណ្ណាដែលមានសុវត្ថិភាពក្នុងការពិសា?
វាមានការលែងលែង ប៉ុន្តែការពិសាពីរកែវក្នុងមួយថ្ងៃមិនគួរមានផលប៉ះពាល់មិនល្អណាមួយដល់បុរសពេញវ័យភាគច្រើនឡើយ ហើយស្ត្រី និង មនុស្សចាស់ភាគច្រើនអាចពិសាមួយកែវក្នុងមួយថ្ងៃដោយសុវត្ថិភាព (ការពិសា “មួយកែវ” គឺស្រាបៀរចំណុះ ១២ អោនស៍, ស្រាមួយកែវចំណុះ ៥ អោនស៍ ឬ សុរាមួយកូនកែវចំណុះ ១,៥ អោនស៍)។ មនុស្សមួយចំនួនមិនគួរពិសាទាល់តែសោះ ពីព្រោះហានិភ័យគឺមានខ្ពស់ខ្លាំង។ អ្នកទាំងនោះរួមមានអ្នកដែលគ្រោងបើកបរ ឬ ធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតដែលតម្រូវនូវភាពដឹងខ្លួន, ចលនារួមផ្តុំ និង តុល្យភាព, មនុស្សដែលមានស្ថានភាពវេជ្ជសាស្ត្រជាក់លាក់, ស្ត្រីមានគភ៌ (និង ស្ត្រីដែលគ្រោងមានគភ៌) និង ក្មេងដែលមានអាយុក្រោមអាយុស្របច្បាប់អាចពិសាជាតិស្រវឹង។
តើជាតិស្រវឹងមានផលប៉ះពាល់ដល់ស្ត្រីតាមវិធីផ្សេងខុសពីបុរសមែនទេ?
ចម្លើយគឺ មែន។ រាងកាយរបស់ស្ត្រីមានជាតិទឹកតិចជាងបុរសដែលនេះមានន័យថាបរិមាណនៃជាតិស្រវឹងដូចគ្នាមានផលប៉ះពាល់ខ្លាំងដល់ស្ត្រីជាងបុរស។
តើជាតិស្រវឹងល្អចំពោះបេះដូងរបស់អ្នកឬទេ?
ការស្រាវជ្រាវស្នើថាមនុស្សពេញវ័យដែលពិសាល្មម (ពីរកែវក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់បុរស, មួយកែវសម្រាប់ស្ត្រី) គឺទំនងទទួលរងជម្ងឺគាំងបេះដូងតិចជាងអ្នកដែលពិសាច្រើន ឬ មិនពិសាទាល់តែសោះ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ការស្រាវជ្រាវនេះគឺនៅតែធ្វើឡើងជាបន្តបន្ទាប់ ដូច្នេះអ្នកពិសាមិនបានទទួលដំបូន្មានឲ្យចាប់ផ្តើមការពិសាច្រើន ឬ អ្នកមិនពិសាត្រូវចាប់ផ្តើមការពិសាជាតិស្រវឹងដើម្បីសុខភាពរបស់ពួកគេឡើយ។
តើជាតិស្រវឹងមានផលប៉ះពាល់អ្វីលើក្រពះទទេ ឬ ពេញ?
ប្រសិនបើក្រពះរបស់អ្នកពេញ លំហូរនៃជាតិស្រវឹងទៅពោះវៀនធំគឺត្រូវបានពន្យឺត ហើយនេះក៏អាចបន្ថយអត្រាដែលរាងកាយរបស់អ្នកស្រូបវាដែរ។ ដូច្នេះបន្ទាប់ពីបរិភោគ ឥទ្ធិពលនៃជាតិស្រវឹងប្រហែលជាត្រូវការពេលវែងដើម្បីលេចរូបរាងឡើង ហើយកម្រិតជាតិស្រវឹងនៅក្នុងឈាមនឹងមិនខ្ពស់ដូចពេលដែលអ្នកពិសាពេលក្រពះទទេឡើយ។ ផ្ទុយមកវិញ ជាតិស្រវឹងទាំងអស់នៅក្នុងខ្លួនរបស់អ្នកនឹងត្រូវការពេលវែងដើម្បី “បំបាត់” ឲ្យអស់ចំពោះក្រពះពេញ។
តើវាមានសុវត្ថិភាពដែរឬទេក្នុងការពិសាក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌?
ដំបូន្មានដ៏ល្អបំផុតគឺមិនត្រូវពិសាជាតិស្រវឹងទាល់តែសោះក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌។ ជាតិស្រវឹងអាចមានឥទ្ធិពលបង្កអន្តរាយមួយចំនួនលើទារកដែលមិនទាន់កើត។ បរិមាណយ៉ាងតិច ដូចជាស្រាបៀរមួយកែវតូចម្តង ឬ ពីរដងក្នុងមួយសបា្តហ៍ប្រហែលជាមិនបង្កអន្តរាយឡើយ ប៉ុន្តែដោយសារគ្មានកម្រិតណាមួយដែលអាចបញ្ជាក់ថាមានសុវត្ថិភាពប្រាកដ សូមជៀសវាងការពិសាជាតិស្រវឹងក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌ ឬ ពេលអ្នកកំពុងគ្រោងមានគភ៌។
តើការពិសាកាហ្វេពិតជាអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្វាង?
ទេ! កាហ្វេមិនអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្វាងបានឡើយ! វាគ្មានឥទ្ធិពលអ្វីទាំងអស់លើអត្រាដែលខ្លួនរបស់អ្នកស្រូបជាតិស្រវឹង។ អ្វីដែលវាធ្វើគឺធ្វើឲ្យអ្នកខ្សោះទឹក ដូច្នេះអ្នកត្រូវការចូលបន្ទប់ទឹកញឹកញាប់ជាងធម្មតា។ ការពិតនោះគឺ វិធីតែមួយគត់ដើម្បីធ្វើឲ្យស្វាងគឺបញ្ឈប់ការពិសាជាតិស្រវឹង និង រង់ចាំឲ្យខ្លួនរបស់អ្នកសម្រាក។
តើអ្នកអាចពិសាច្រើនប៉ុណ្ណាឲ្យមានសុវត្ថិភាពមុនពេលអ្នកហាត់ប្រាណ?
ចម្លើយគឺគ្មានទេ។ កីឡា និង ជាតិស្រវឹងមិនលាយចូលគ្នាឡើយ។ ស្រាបៀរ ឬ ស្រា ត្រឹមតែមួយកែវ ឬ ពីរកែវនឹងបន្ថយការផ្តោតអារម្មណ៍របស់អ្នក, ធ្វើឲ្យចលនារួមផ្តុំរបស់អ្នកចុះខ្សោយ និង កំណត់ដែនចក្ខុរបស់អ្នក។ វាក៏នឹងបន្ថយនូវភាពដឹងការឈឺចាប់ ដែលទំនងអាចធ្វើឲ្យអ្នករងរបួសកាន់តែច្រើន។ ដូច្នេះ សូមកុំពិសាជាតិស្រវឹងមុនពេលអ្នកហាត់ប្រាណ ដើម្បីប្រយោជន៍របស់អ្នក និង ប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃផងដែរ។
តើអ្វីជាភាពធីងធោង?
ដំបូងជាតិស្រវឹងធ្វើឲ្យខ្លួនរបស់អ្នកស្ងប់ស្ងាត់ រួចធ្វើឲ្យវាក្តៅក្រហាយ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលការពិសាជាតិស្រវឹងច្រើននៅពេលយប់តែងធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍មិនសូវស្រួលនៅព្រឹកបន្ទាប់។ ជាតិស្រវឹងធ្វើឲ្យខ្លួនរបស់អ្នកក្តៅក្រហាយតាមវិធីជាច្រើន។ វាសង្កត់អ័រម៉ូនដែលឃាត់ការបញ្ចេញទឹកនោម ដូច្នេះអ្នកត្រូវទៅបន្ទប់ទឹកជាញឹកញាប់។ នេះធ្វើឲ្យអ្នកខ្សោះទឹក។ រួចមក អ្នកភ្ញាក់ពីដំណេកមានអារម្មណ៍មិនល្អ៖ ឈឺក្បាល ចង់ក្អួត, “ញ័រ”, ស្ងួតមាត់, ស្រែកទឹកខ្លាំង និង អារម្មណ៍មិនល្អជាច្រើនទៀត។ នេះគឺជាភាពធីងធោង។
(អត្ថបទខាងលើដកស្រង់ចេញពីវិបសៃ Heineken: http://www.enjoyheinekenresponsibly.com/)
កំណត់ហេតុបណ្ដាញរបស់ខ្ញុំសម្រាប់អ្នក 